Bij veel energieprojecten waar wij aan werken is er én sprake van enthousiasme én weerstand. Hoe dat kan? Aan de ene kant zorgt een project ervoor dat we weer een stap verder komen in de energietransitie. Maar aan de andere kant kunnen mensen zorgen hebben over de komst van zo’n project in hun buurt.
Een voorbeeld is biogas. Bio wat? Biogas is het duurzame zusje van aardgas. Dezelfde samenstelling, alleen wordt biogas gemaakt door reststromen zoals mest te vergisten. Vergisting, dat klinkt complex. Maar ook bier wordt door vergisting gemaakt! Biogas is een belangrijk onderdeel van de energiemix van de toekomst. Er moet alleen nog véél meer van gemaakt worden.
De technologie is vrij straigtforward. Maar het proces om tot sociale acceptatie te komen minder. Mestvergisting heeft niet bepaald een goede reputatie. En ja, er zijn voorbeelden waarbij er inderdaad overlast is geweest. En vaak is er in een buurt al iets voorgevallen waardoor er conflicten zijn ontstaan of vertrouwen is aangetast. Niet gek dus, dat mensen zorgen hebben als er zo’n project in hun buurt komt.
Elke weerstand vraagt een andere aanpak. Soms is het: onbekend maakt onbemind. Deze mensen zijn vaak te overtuigen met informatie, feiten en onderzoeken. Zeker als het in begrijpelijke taal wordt uitgelegd. Maar vaak gaat het ook om een gebrek aan autonomie. Mensen hebben het gevoel dat ze de controle over hun leefomgeving verliezen. En die emotie, kan je niet met ratio weerleggen.
Als wij beginnen aan een nieuw project, beginnen we vaak met een werkbezoek. Om zelf te ervaren wat je ziet, ruikt en hoort van een project. En om een beter begrip te krijgen van wat een project betekent voor de omgeving. Een eerste stap voor een omgevingsanalyse. Hier was onze collega Mylène Lacomblé recent op bezoek bij een biogasproject.
